பேராசிரியர் சி. மௌனகுரு கூத்தை கலையாகவும், அந்தக் கலையோடு உணர்வுபூர்வமாகவும் ஊடுருவி தொடர்ச்சியாக இயங்கிக்கொண்டு இருப்பவர். கலையோடு ஆழமாக பிணைந்த மனிதர்களுக்கு வயது என்பது ஒரு பொருட்டே இல்லை. அதற்கு சரியான உதாரணம் அரை நூற்றண்டுக்கு மேலாக இராவணேசன் நாடகத்தை சி. மௌனகுரு அவர்கள் கால மாற்றத்திற்கு ஏற்ப செதுக்கி செதுக்கி மெருகேற்றி நவீனப்படுத்திக் கொண்டிருப்பதைச் சொல்லலாம்.

இந்த இரு நூல்களும், இலங்கை மலயக மக்களின் வாழ்வுடனும் வரலாற்றுடனும் ஒன்றுடனொன்று தொடர்புடயவை. பின்னிப்பிணைந்தவை. காலத்தையும் அம்மக்களின் வாழ்வையும் வரலாற்றுப்போக்கில் முன்வைத்து மனிதகுலத்தின் ஒரு பகுதி மக்கள் மீது நடத்தப்பட்ட நடத்தப்பட்டு வருகிற மோசமான ஒடுக்குதலையும் பாரபட்சத்த்சையும் சுரண்டலையும், அம்மக்கள் மீது நிகழ்த்தப்பட்ட அழிவுகளையும், அம்மக்களுக்கு இளைக்கப்பட்ட அநீதியையும் அரசியல் புலமைத்துவ அறிவுடன் பதிவு செய்து நம்முடன் ஆழமாக உரையாடுகிறது.

வேதாகமத்தின் தொனியை உள்வாங்கிக்கொண்டு அதில் இடம்பெற்ற பல உவமைக் கதைகளையும் உருவகங்களையும் நமது காலத்திற்கேற்ப மறுவிளக்கமும் மறுவாசிப்பும் செய்துள்ள வகையில் இந்தக் கவிதைகள் நவீனத்துவக் கவிதைகளாக வெளிப்பட்டுள்ளன.